ما هو حد الحرابة في الإسلام بمذاهبه الأربعة؟ 2025

Wat is de grens van vijandigheid in de islam? De Islam is ontstaan ​​om de levens van mensen te organiseren, en een van de dingen die de Islam organiseerde was de kwestie van straffen en het definiëren van hudud-misdaden. Het is onderworpen aan een uitgebreid systeem in termen van methode, resultaat, oorzaak of straf, dus besteedt het aandacht aan… . Referentiesite Als we praten over wat de straf is voor banditisme in de islam, en over de details van deze straf volgens de vier rechtsscholen.

Wat is banditisme?

Voordat we praten over wat de grens is van vijandigheid in de islam, is het noodzakelijk om de betekenis van vijandigheid in de taal te kennen: van oorlog, wat het tegenovergestelde is van vrede: er wordt gezegd: hij vocht met hem als een gevecht. en als een bajonet, of uit oorlog met de opening van de r, wat plundering is, wordt gezegd: hij vocht zo-en-zo voor zijn geld. Elke plundering ervan is een oorlog en een oorlog in de terminologie: de De Hanafi-school definieerde het als; “Op pad gaan naar voorbijgangers om geld als voorwendsel aan te nemen, op zo’n manier dat de voorbijganger verhinderd wordt om te passeren en de weg wordt afgesneden, of het nu een groep of een individu is, zoals de Maliki’s het definiëren; “Door eropuit te gaan om de weg te intimideren door geld af te nemen, te doden of simpelweg de weg te blokkeren”, en de Shafi’is definieerden het als; “Uitstrekken om geld af te pakken, te doden of te intimideren is arrogantie terwijl ze hulp vermijden.” De Hanbalis definieerden het als; “Mensen aanvallen met wapens en hun geld met geweld en openlijk afpakken.” Elke misdaad die bedoeld is om corruptie op aarde te verspreiden, terreur in de harten van mensen te zaaien en degenen die veilig zijn te intimideren, is een vorm van banditisme, en een krijger: er is sprake van een bandiet. de weg op, die degenen die erop reizen bedreigt, om geld te stelen op een manier die het onmogelijk maakt om hulp in te roepen.(1)

Wat is de grens van vijandigheid in de islam?

Oorlog voeren is een van de grootste zonden, en het is een van de straffen volgens de overeenstemming van de juristen. De Koran noemt zijn daders: degenen die oorlog voeren tegen God en Zijn Boodschapper, en ernaar streven om corruptie op aarde te verspreiden. en de straf ervan is buitengewoon streng. God de Almachtige zei: “De straf van degenen die oorlog voeren tegen God en Zijn Boodschapper en op aarde ernaar streven corruptie te verspreiden, is slechts een straf. Zij zullen worden gekruisigd, of hun handen en voeten zullen worden afgehakt Iedereen die het er niet mee eens is of uit het land wordt verbannen dat is voor hen een schande in deze wereld, en voor hen in het Hiernamaals is het een grote straf},(2) De Boodschapper van God moge God hem zegenen en vrede schenken ontkende hun aansluiting bij de Islam en zei: “van dragen Op ons Het wapen Dat is het niet Van ons“De juristen zijn het erover eens dat het oorlogsregime de verplichting is van bestraffing door afsnijden, doden, kruisiging of verbanning, en er bestaat geen meningsverschil onder hen dat de bestraffing van krijgers een van de straffen van God is en geen ontheffing accepteert. of vergeving tenzij ze zich bekeren voordat ze de macht krijgen, en ze verschilden van mening over deze straffen, volgens twee meningen:(3)

Degenen die diversificatie bepleiten

De meerderheid van de Hanafi’s, Shafi’is en Hanbalis zijn van mening dat de ‘of’ in het vers de volgorde van de uitspraken aangeeft en dat hun verdeling over de toepasselijke misdaden divers is, en dat er een verschil is in misdaad tussen de verschillende misdaden Het kan zijn door alleen geld te nemen, of door niets anders te doden, of door alleen te doden. Het kan ook zijn door de twee zaken te combineren, of het kan alleen door intimidatie zijn, dus de reden voor de straf is anders, daarom legt het vers de regelgeving voor elk type uit, dus worden ze gedood en gekruisigd als ze doden en het geld afpakken, en worden hun handen en voeten aan weerszijden afgehakt als ze alleen het geld afpakken, en worden ze verbannen uit het land, als ze bang zijn voor de weg, en ze worden niet gedood.

Degenen die keuzevrijheid bepleiten

De Maliki’s waren van mening dat de straf voor de bestraffing van banditisme gebaseerd is op de keuze. Iedereen die de weg blokkeert en de imam daartoe in staat is, heeft de keuze om een ​​van deze uitspraken op hem te laten toepassen als hij er interesse in ziet als de krijger de moord niet pleegt, neemt hij het geld. Als hij wordt gedood, moet hij worden gedood, tenzij de imam zag dat er een groter belang was om hem te houden dan om hem te doden, en hij geen keus had om hem af te snijden. Of hem te verbannen. De keuze was eerder om hem te doden of te kruisigen. Als hij het geld aannam en niet werd gedood, had hij geen keus om hem te verbannen. Integendeel, de keuze was om hem te doden, te kruisigen of af te snijden , ongeacht of ik alleen het pad vrees, aangezien de imam de keuze heeft tussen hem te doden, hem te kruisigen of hem af te snijden.

Zie ook: Wat is de straf voor overspel in de Islam en hoe wordt dit ten uitvoer gelegd?

Voorwaarden voor het opleggen van straf aan de krijger

Nadat we hebben geleerd wat de straf is voor banditisme in de islam, zullen we praten over de voorwaarden voor het opleggen van de straf aan de krijger. Volgens de meerderheid is de krijger iedere toegewijde persoon die verplicht is om met geweld geld aan te nemen terwijl hij geen hulp heeft De krijger moet aan de voorwaarden voldoen voordat de straf hem wordt opgelegd, en deze voorwaarden zijn: .(1)

• Inzet: De krijger moet zich houden aan de bepalingen van de sharia, of hij nu moslim, niet-moslim of afvallig is. Hij mag dus niet worden gestraft door een krijger, een verbondslid of een moslim.
• Opdracht: Puberteit en rede zijn twee voorwaarden voor het bestraffen van banditisme, omdat het voorwaarden zijn voor verplichting, wat een voorwaarde is voor het opleggen van straffen.
• Wapen: Volgens de Hanafi’s en Hanbalis is het vereist dat de krijger een wapen bij zich heeft, en de Maliki’s en Shafiis vereisen niet dat hij een wapen draagt. Voor hen is het eerder voldoende om te onderdrukken, te zegevieren en geld af te pakken. zelfs door te prikken en te slaan met de handpalmen tegen elkaar.
• Afstand tot stedelijke gebieden: De Maliki’s, Shafi’is en sommige Hanafi- en Hanbali-denkscholen gingen; Tot het punt dat afstand tot stedelijke gebieden geen voorwaarde is, maar eerder het verlies van verlichting, en de Hanafi-gedachteschool, de Hanbali-gedachteschool, bepaalt afstand tot stedelijke gebieden als ze in dorpen terroriseren en geld afpakken steden, het zijn geen krijgers.
• Mannelijkheid: De Maliki’s, Shafi’is en Hanbalis waren van mening dat een krijger niet mannelijk hoeft te zijn, en de Hanafi-denkrichting zei: een mannelijke krijger is vereist, dus een vrouw mag niet worden gestraft.
• Manifestatie: Openlijk is wanneer bandieten openlijk geld meenemen. Als ze het verborgen houden, zijn het dieven, en als ze ontvoeren en ontsnappen, zijn het plunderaars en zijn ze aan geen enkele beperking onderworpen.

Zie ook: Voorwaarden voor amnestie voor gevangenen die publieke rechten uitoefenen in Saoedi-Arabië

Hoe de straf van banditisme ten uitvoer te leggen

Er zijn verschillen in de vier rechtsscholen wat betreft de manier waarop de straf voor banditisme in de islam wordt geïmplementeerd, en hun details zijn als volgt:(4)

Negatie

De meerderheid van de juristen was van mening dat als hij bang is voor de weg en geen geld aanneemt en geen persoon doodt, zijn straf ballingschap uit het land is, en ze verschilden van mening over de betekenis van ballingschap door hem gevangen te zetten totdat zijn berouw verschijnt of hij sterft. Malik zei: Wat wordt bedoeld met ballingschap is hem uit zijn land naar een afstand te verwijderen. En hij zette hem daarin gevangen, en Al-Shafi’i zei: Wat wordt bedoeld met verbanning is gevangenisstraf of iets anders, zoals ballingschap zoals bij overspel, en de Hanbalis zeiden: Hij ontkende dat ze ontheemd waren, dus het mocht hun niet worden toegestaan ​​zich in een land te vestigen. Wat de vrouw betreft, geloofden de Shafi’is en Hanbalis dat ze moest verblijven, en ze bepaalden voor de ballingschap van een vrouw dat haar mahram met haar uit zou gaan, en als haar mahram niet met haar uit zou gaan, reserveert hij een afstand die kleiner is dan het inkorten van het gebed om dichtbij te zijn haar familie zodat ze haar kunnen beschermen. Volgens de Shafi’is stelt hij de verhuizing uit, en de Maliki’s zijn van mening dat een vrouw niet mag vertrekken of gekruisigd mag worden.

Moord

De juristen verschilden van mening over wat het meest waarschijnlijk is om een ​​bandiet te doden, als hij alleen maar doodt. De Hanafi’s en Maliki’s, wat een mening is van de Shafi’is en Hanbalis, zeiden dat hij gedood moest worden, en dat er gelijkheid was tussen de moordenaar en de gedode. is niet bepaald, dus de vrije persoon moet samen met de slaaf worden gedood, en de moslim met de niet-moslim zeiden dat dit juister voor hen is, en de Hanbalis in een van de twee overleveringen: Het aspect van vergelding heeft de overhand omdat het een mensenrecht is, dus wordt hij eerst als vergeldingsactie gedood. Als de persoon die recht heeft op vergelding hem gratie verleent, moet hij als straf worden gedood, en er is bepaald dat de moordenaar en de vermoorde moeten worden gedood. Dienovereenkomstig, als een moslim een ​​niet-moslim doodt, of een vrije man doodt die niet vrij is, en geen geld aanneemt, doodt hij niet als vergelding, en krijgt hij een dhimmi-boete, de waarde ervan de slaaf.

Stukjes onenigheid

Het betekent het afhakken van de hand samen met het been dat zich ertegen verzet, de rechterhand met de linker en de linker met de rechter. Dit betekent dat als een krijger wordt betrapt voordat hij berouw heeft, zijn rechterhand en linkerbeen worden afgehakt Als hij opnieuw wordt betrapt, worden zijn linkerhand en rechterbeen afgesneden.

Staal

De juristen waren van mening over het tijdstip van de kruisiging en de duur ervan: De Hanafi’s en de Maliki’s zeiden: Hij wordt levend gekruisigd, en hij wordt gekruisigd gedood. De Hanafis zeiden: ‘Hij wordt na zijn dood drie dagen gekruisigd.’ De duur van de kruisiging wordt bepaald door het oordeel van de imam. De Shafi’is en Hanbalis zeiden: Hij wordt gekruisigd na het doden, omdat God de Almachtige mondeling prioriteit gaf aan het doden boven de kruisiging, dus het is noodzakelijk om prioriteit te geven aan wat als eerste in de actie werd genoemd. , en omdat er een levend persoon is bij zijn kruisiging, en volgens deze mening: hij wordt gedood, vervolgens gewassen, gehuld, en het begrafenisgebed wordt over hem verricht, dan wordt hij gekruisigd, en hij blijft drie dagen gekruisigd en nachten en het is niet toegestaan ​​om meer te doen dan dat, en in een verklaring van de Shafi’is: Hij wordt levend gekruisigd om hem te belasteren, daalt vervolgens af en wordt gedood.

Zie ook: Wie is de profeet dat vrouwen hun handen afhakten toen ze hem zagen?

Val van de straf voor banditisme

De straf van vijandigheid wordt van de krijgers kwijtgescholden door berouw te tonen voordat zij daartoe in staat zijn, en dat is met betrekking tot wat werkelijk verplicht voor hen is voor God, namelijk de noodzaak van moord, kruisiging, afsnijden van verschillende kanten en ballingschap. Dit is een kwestie van overeenstemming onder de volgelingen van de vier denkrichtingen, en zij haalden als bewijs de uitspraak van de Almachtige aan: {Behalve degenen die zich daarvoor bekeren, hebben de overhand over hen.(5) De Almachtige God heeft hen straf opgelegd, en vervolgens heeft Hij een uitzondering gemaakt voor degenen die berouw tonen voordat zij daartoe in staat zijn. Wat betreft de rechten van de dienaren: zij worden niet verbeurd verklaard door berouw. Zij krijgen een boete voor wat zij van het geld hebben afgepakt , volgens de meerderheid en volgens de Hanafi-school, als het geld bestond, en er wordt vergelding van hen afgenomen als ze worden gedood, en het wordt niet verbeurd verklaard, behalve met gratie. De persoon die recht heeft op geld of geld wordt verbeurd verklaard . straf.(6)

Zie ook: Wanneer sterft iemand terwijl hij nog leeft?

Slechte regel

De juristen verschilden van mening over de uitspraak over afvalligheid, d.w.z. degene die de bandiet had aangesteld vanwege zijn reputatie, de overvloed aan chantage of het verlenen van enige hulp aan hen, maar hij had niet het initiatief genomen tot het schrappen van de Hanafi-, Maliki- en Hanbali-scholen waren van mening dat zijn uitspraak de uitspraak over de bandiet is, omdat ze verenigbaar zijn met de bandiet, en het afsnijden van de weg bij allemaal voorkomt, en omdat het de gewoonte van de bandiet is om sommigen te initiëren en te verdedigen. Anderen: Als de afvalligheid niet verbonden was aan de persoon die direct betrokken was bij de reden voor de strafplicht, zou dit de deur hebben geopend om de weg af te sluiten. De Shafi’is zeiden: Afvalligheid wordt niet gestraft, maar dat wordt het wel gedaan gestraft zoals alle andere misdaden waarvoor geen straf bestaat.(1)

Zonden die het opleggen van straffen vereisen

Voordat we de discussie afsluiten over wat de straf is voor vijandigheid in de islam, zullen we leren over de misdaden waarvoor de islam straffen heeft voorgeschreven, en het volgende is een verklaring van de meest prominente misdaden in de islam en hun grenzen:

• Moord: Er zijn twee soorten: opzettelijk en per ongeluk. Sommige juristen hebben een derde categorie toegevoegd, die zij semi-opzettelijk noemen. De straf voor opzettelijke moord is vergelding door te doden, of bloedgeld, dat wil zeggen honderd kamelen, of het verlenen van gratie De straf voor semi-opzettelijke moord is boetedoening voor de dader en bloedgeld voor zijn familie. Dat wil zeggen, zijn familie van vaderskant. Wat betreft de straf voor doodslag: De verzoening moet door de overtreder worden betaald en het bloedgeld moet door zijn familie worden betaald.
• Afvalligheid: Vanuit de Islam moet degene die door woord, daad, geloof of twijfel als afvallig wordt beoordeeld, worden gedood na drie dagen berouw te hebben getoond.
• Overspel: De overspeler wordt in twee categorieën verdeeld: de maagd: degene die geen geslachtsgemeenschap heeft gehad tijdens een geldig huwelijk, en zijn straf is honderd zweepslagen en verbanning voor een jaar. De maagd: de straf is steniging.
• sodomie: Het valt onder de betekenis van overspel, en ze verschilden van mening over de straf voor sodomie, en het juiste is om hem in ieder geval te doden – getrouwd of niet, actief of passief – daarin.
• Ejaculatie: Het is de beschuldigde beschuldigen van overspel of sodomie, of daarvan getuigen zonder volledig bewijs. Alleen de lasteraar wordt gegeseld met tachtig zweepslagen. Als de lasteraar de echtgenoot is, wordt hem niet de straf opgelegd, maar wordt hij bevolen de zijne te vervloeken vrouw.
• Alcoholmisbruik: Het is alles wat de geest afstompt of bedwelmt, zoals alcohol en drugs, en de straf is tachtig of veertig zweepslagen.
• Diefstal: Als aan de voorwaarden voor het opleggen van de strafplicht aan de persoon is voldaan, moet zijn hand van de rechterknokkel worden geamputeerd.
• Kameleon: De straf voor de bandiet wordt vermeld in het vers: “De straf voor degenen die oorlog voeren tegen Allah en Zijn Boodschapper en op aarde ernaar streven om corruptie te veroorzaken, is alleen dat zij worden gedood, of gekruisigd, of dat hun handen en voeten worden afgehakt. Onenigheid, anders worden ze uit het land verbannen. Dat is voor hen een schande in deze wereld, en voor hen in het Hiernamaals is het een grote straf.(2)

Zo zijn we aan het einde gekomen van ons artikel, waar we het over hadden Wat is de grens van vijandigheid in de islam?En over de betekenis van vijandigheid, en over de details van deze straf volgens de vier rechtsscholen, en over de voorwaarden voor het opleggen van straf aan de krijger, en over de zonden die het opleggen van straf vereisen.(7)